Straks komt mijn dochter op bezoek!
We hebben elkaar de afgelopen weken niet echt meer gezien. Net zoals zo velen nemen we de adviezen, die we krijgen over hoe we moeten omgaan met het coronavirus, serieus. Van tevoren nemen we telefonische de gedragsregels bij mij in huis door. Te bizar voor woorden, maar ja, ze wil komen logeren en ze woont samen met andere jongeren in een huis in Rotterdam.
Allereerst wil ik van haar weten of ze zelf de regels in acht genomen heeft. Daarna of haar huisgenoten dat ook hebben gedaan. Vervolgens wil ik weten wat ze in de tussentijd voordat ze naar mij toekomt gaat doen. Gaan we elkaar wel of geen knuffel geven? BHAAAAAA JAKKES!
Tijdens dit hele gebeuren voel ik aan den lijve hoe bizar dit gesprek aanvoelt. We doen een risicoanalyse, hoe onnatuurlijk is dit! We willen eigenlijk gewoon lekker een gezellige tijd samen. En dat gaan we dus ook doen! Ik kijk er naar uit!
Een testament of een samenlevingsovereenkomst zijn ook van die rare dingen. Ga uit van het ergste wat er kan gebeuren en zorg dat je dat goed geregeld hebt. En dat terwijl er eigenlijk van alles te vieren is.
De ‘wat als vragen’ vliegen je om de oren. De gesprekken zijn zakelijk, terwijl het hier gaat om het goed regelen van de liefde.
Voel je de kronkels?
Zo zie ik ook in familiebedrijven vaak de spanning tussen zakelijke afspraken en de liefde in de familie.
Kijk eens met mij mee!
Herken jij dit? Hoe gaan jullie hiermee om?
Laten we eerlijk zijn. Een succesvolle zaak hebben is prachtig, maar wat is het nog waard als je door overdracht aan de volgende generatie niet meer de familieband hebt die je had. Dan is de trots die je als ondernemer hebt maar dun.
- Mijn zoon zegt dat ik het altijd met mijn man eens ben en mijn man zegt dat ik het altijd met mijn zoon eens ben. Ik verstik in deze patstellingen.
- De stress en onzekerheden brengen uiteraard ook de zwaktes genadeloos naar boven en dat speelt nu tijdens de coronacrisis bij veel bedrijven.
- De relaties komen op scherp te staan, is dit herkenbaar voor je?
- Ineens komt het economische belang van het bedrijf op de voorgrond te staan en zal iedereen wat moeten inleveren. (Maar ik niet)
- Met regelmaat zie ik dat de families eerst zichzelf korten voordat het personeel aan de beurt is. De families draaien de meeste uren en betalen zichzelf als laatste uit voor het belang van het bedrijf.
- De 2de generatie zien soms dat de ouders in tijden van crisis de touwtjes weer in handen nemen en dat hun inbreng in deze tijd niet meer echt meetelt. Terug naar af???
- Ik zie nu dat mijn kinderen niet sterk genoeg zijn om een crisis als deze het hoofd te bieden. Zie je wel, ze zijn er niet klaar voor.
Wat speelt er bij jullie?
Stuur me een mailtje met je verhaal en ik zal altijd regeren.
Wil je even met me praten?
Dat kan, bel me gerust als je even overleggen wilt.
06 303 755 15
Warme groet,
Helma