De dunne lijn na de bedrijfsoverdracht
De sleutels zijn overhandigd, de overdrachtsakte is getekend en de foto met een brede glimlach staat op de website: de opvolging van het familiebedrijf is officieel rond. Je zou denken: missie geslaagd. Maar dan…
We zitten aan de keukentafel van familie Jansen. Dochter Marieke is nu officieel directeur. Haar vader, Jan, is “met pensioen”, maar rijdt nog dagelijks even langs “om te kijken hoe het gaat”. Hij bedoelt het lief. Hij wil graag dat alles blijft lopen zoals het altijd deed. Maar Marieke voelt bij elk bezoek een onzichtbare druk: doe ik het wel goed in zijn ogen?
En daar zit ‘m vaak de crux: wanneer is betrokkenheid een steun, en wanneer voelt het als bemoeien?
Liefde of twijfel?
In de meeste gevallen komt bemoeien niet voort uit wantrouwen, maar uit liefde, trots en een leven lang zorgen voor het bedrijf. Alleen… als opvolger kan die liefde soms aanvoelen als een extra schaduw in je werkdag. Een blik die net iets te lang blijft hangen bij de nieuwe marketingcampagne. Een opmerking als: “Vroeger deden we dat anders, hoor.”
Het is niet bedoeld om te ondermijnen, maar zo voelt het soms wel.
Wanneer betrokkenheid steun geeft
Gelukkig kan de rol van de vorige generatie ook ongelooflijk waardevol zijn – als die goed wordt ingevuld. Denk bijvoorbeeld aan:
Mentorschap: sparren over strategische beslissingen, zonder de eindverantwoordelijkheid terug te trekken.
Ambassadeur zijn: relaties warm houden, klanten geruststellen en trots uitdragen dat het bedrijf in goede handen is.
Historisch geheugen: weten waarom sommige keuzes in het verleden gemaakt zijn – en wat daar nu nog van te leren valt.
Als opvolger kan het enorm helpen om af en toe te kunnen leunen op iemand die de stormen van het ondernemerschap al eens heeft doorstaan.
Wanneer betrokkenheid tegenwerkt
De lijn is dun. Het kan kantelen wanneer:
Voor je het weet, voelt het alsof je je rijbewijs hebt gehaald, maar je vader nog steeds met zijn voet op de denkbeeldige rem zit.
Hoe bespreek je dit zonder ruzie?
Dit gesprek begint niet met: “Je bemoeit je te veel.” Dat werkt als olie op het vuur. Beter is om het te hebben over verwachtingen en rollen. Bijvoorbeeld:
Maak samen afspraken over welke beslissingen wél en níet meer langs de vorige generatie gaan.
Plan vaste contactmomenten, zodat er ruimte is voor advies – maar ook rust om zelf te werken.
Erken de waarde van de vorige generatie. Dat maakt het makkelijker om ook grenzen aan te geven.
Een zin als: “Ik wil je raad heel graag horen, maar het helpt mij als ik eerst zelf mijn keuzes kan maken” opent vaak een beter gesprek dan: “Je moet je er niet meer mee bemoeien.”
De winst van balans
Wanneer de vertrekkende generatie vertrouwen geeft, kan de nieuwe generatie groeien, experimenteren en innoveren. En wanneer de nieuwe generatie respectvol gebruik maakt van de kennis van de vorige, blijft de waardevolle bedrijfscultuur behouden.
Het gaat niet om “helemaal loslaten” of “volledig vasthouden”, maar om het vinden van de middenweg: betrokken blijven op een manier die ruimte geeft.
Herken je dit spanningsveld in jouw familiebedrijf? Misschien zit je als ouder te worstelen met loslaten, of als kind met jezelf bewijzen. Het goede nieuws: er is altijd een manier om die balans te vinden – maar meestal vraagt dat om een open gesprek, soms begeleid door iemand van buitenaf.
📞 06 303 755 15 📧 info@helmadelorijn.nl
Warme groet, Helma
Andere interessante blog-artikelen
Het overdragen van een familiebedrijf aan de volgende generatie is een spannend moment. Voor ouders kan het voelen als het loslaten van hun levenswerk, terwijl het voor de kinderen vaak een grote vera...
Onenigheden kennen we allemaal. Vaak gaat het om kleine meningsverschillen die met wat goede wil en een compromis snel weer vergeten zijn. Maar soms is er die ongemakkelijke stilte voor de storm, dat...
De dunne lijn na de bedrijfsoverdracht
De sleutels zijn overhandigd, de overdrachtsakte is getekend en de foto met een brede glimlach staat op de website: de opvolging van het familiebedrijf is officieel rond. Je zou denken: missie geslaagd. Maar dan…
We zitten aan de keukentafel van familie Jansen. Dochter Marieke is nu officieel directeur. Haar vader, Jan, is “met pensioen”, maar rijdt nog dagelijks even langs “om te kijken hoe het gaat”. Hij bedoelt het lief. Hij wil graag dat alles blijft lopen zoals het altijd deed. Maar Marieke voelt bij elk bezoek een onzichtbare druk: doe ik het wel goed in zijn ogen?
En daar zit ‘m vaak de crux: wanneer is betrokkenheid een steun, en wanneer voelt het als bemoeien?
Liefde of twijfel?
In de meeste gevallen komt bemoeien niet voort uit wantrouwen, maar uit liefde, trots en een leven lang zorgen voor het bedrijf. Alleen… als opvolger kan die liefde soms aanvoelen als een extra schaduw in je werkdag. Een blik die net iets te lang blijft hangen bij de nieuwe marketingcampagne. Een opmerking als: “Vroeger deden we dat anders, hoor.”
Het is niet bedoeld om te ondermijnen, maar zo voelt het soms wel.
Wanneer betrokkenheid steun geeft
Gelukkig kan de rol van de vorige generatie ook ongelooflijk waardevol zijn – als die goed wordt ingevuld. Denk bijvoorbeeld aan:
Mentorschap: sparren over strategische beslissingen, zonder de eindverantwoordelijkheid terug te trekken.
Ambassadeur zijn: relaties warm houden, klanten geruststellen en trots uitdragen dat het bedrijf in goede handen is.
Historisch geheugen: weten waarom sommige keuzes in het verleden gemaakt zijn – en wat daar nu nog van te leren valt.
Als opvolger kan het enorm helpen om af en toe te kunnen leunen op iemand die de stormen van het ondernemerschap al eens heeft doorstaan.
Wanneer betrokkenheid tegenwerkt
De lijn is dun. Het kan kantelen wanneer:
Voor je het weet, voelt het alsof je je rijbewijs hebt gehaald, maar je vader nog steeds met zijn voet op de denkbeeldige rem zit.
Hoe bespreek je dit zonder ruzie?
Dit gesprek begint niet met: “Je bemoeit je te veel.” Dat werkt als olie op het vuur. Beter is om het te hebben over verwachtingen en rollen. Bijvoorbeeld:
Maak samen afspraken over welke beslissingen wél en níet meer langs de vorige generatie gaan.
Plan vaste contactmomenten, zodat er ruimte is voor advies – maar ook rust om zelf te werken.
Erken de waarde van de vorige generatie. Dat maakt het makkelijker om ook grenzen aan te geven.
Een zin als: “Ik wil je raad heel graag horen, maar het helpt mij als ik eerst zelf mijn keuzes kan maken” opent vaak een beter gesprek dan: “Je moet je er niet meer mee bemoeien.”
De winst van balans
Wanneer de vertrekkende generatie vertrouwen geeft, kan de nieuwe generatie groeien, experimenteren en innoveren. En wanneer de nieuwe generatie respectvol gebruik maakt van de kennis van de vorige, blijft de waardevolle bedrijfscultuur behouden.
Het gaat niet om “helemaal loslaten” of “volledig vasthouden”, maar om het vinden van de middenweg: betrokken blijven op een manier die ruimte geeft.
Herken je dit spanningsveld in jouw familiebedrijf? Misschien zit je als ouder te worstelen met loslaten, of als kind met jezelf bewijzen. Het goede nieuws: er is altijd een manier om die balans te vinden – maar meestal vraagt dat om een open gesprek, soms begeleid door iemand van buitenaf.
📞 06 303 755 15 📧 info@helmadelorijn.nl
Warme groet, Helma
Checklist voor een goede overdracht van het familiebedrijf
Checklist aanvragen
